2019-10-06
ثریا ندیم پور
مبارزات مردم ایران پیوسته اوج می‌گیرد. اکنون مردم از هر قشر و طبقه و گروهی وارد میدان مبارزه شده‌اند و هر روز که می گذرد برای گرفتن حقوق خود م فریاد مردم در اعتراض به ستم و غارت‌گری دستگاه‌های حاکمیت در زمینه‌های گوناگون از جمله ؛ گرانی, چپاول گری بانک ها, نبود بهداشت و درمان لازم, نداشتن آب آشامیدنی, نبود دمکراسی, مستقل نبودن دستگاه قضایی, سیاست خارجی دولت و … به آسمان رفته است.
آنچه اهمیت بسیار دارد امیدوار بودن مردم به مبارزه خود است. آنان به‌درستی به منافغ و حقوق خود و نیز قدرت خود آگاهند.
مبارزات مردم نه تنها از نظر محتوایی بلکه از زاویه شیوه مبارزه ن ز ه ه مردم به خوبی آگاهند که پیروزی این مبارزه درگرو اتحاد همه مردم ایران است. برگزاری مراسم چهارشنبه سوری در اکثر شهرها و روستاهای کشور با رقص و موسیقی اقوام غیر بومی خود نشانگر ای این حرکت پر بار مردمی ضمنا گوشزدی به رژیم حاکم است که نمی‌تواند بین قوم‌های ایران تفرقه بیندازد و خو
جنبش مردم در ایران بیش از هر چیز نیازمند یک ارگان رهبری منسجم و دارای برنامه است. اکنون در جامعه روشنفکری ایران طیف نسبتا گستردهای از روشنفکران چپ دیروزی و حتی روشنفکران مذهبی سکولار خود را در چارچوب ایدئولوژی سوسیالدموکراسی تعریف میکنند. اما آنچه مایه تأسف است نداشتن یک تشکل یا حزب منسجم سراسری سوسیال دموکرات است. سوسیال دموکراتها با متحد شدن میتوانند به نیاز جنبش در داشتن احزاب و یا سازمان های متشکل پاسخ اام
فقدان یک حزب یا سازمان سراسری فعال سوسیال دمکرات خود نشانه عقب ماندن جنبش سوسیال دموکراتیک ایران ات ز
سوسیال دمکرات ها میتوانند حول یک پلاتفرم مشترک, برابری همه انسانها در برابر قانون, کنترل نسبی سرمایه, رفاه اجتماعی برای همگان, آزادی بیان, حکومت سکولار, انتخابات آزاد واداره کشور به شیوه پارلما نتاریزم غیر متمرکزخود را سازمان دهند و متشکل شوند.
سوسیال دموکراتها نه تنها لازم است در متشکل کردن خود بر گرد ایدئولوژی پایهای سوسیال دموکراسی بکوشند, بلکه باید گامی فراتر از آن نهند و بکوشند که برای دوران گذار بر سر یک پلاتفرم همکاری های مشترک با سلطنت طلبان, احزاب چپ وسایراحزاب بورژوایی به توافق درونی برسند .
اتحاد و یکپارچگی مردم در مبارزه علیه رژیم این وظیفه بزرگ را پیش پای جامعه روشنفکران ایران میگذارد که بکوشند با ایدئولوژیها و تعلقات گوناگون طبقاتی پای میز مذاکره بنشینند و برای دوران گذار, بر گرد یک پلاتفرم مشخص با یکدیگر به توافق برسند.
گرفتن قدرت
یک تشکل سوسیال دموکرات (در بهترین حالت حزب) باید خود را برای گرفتن قدرت بعد از دوران گذار به این منظور لازم است برای اداره مملکت برنامه آماده داشته باشد و در شناساندن برنامه خود در جامعه روشنفکری و مهم تر از آن در میان تودهها , چه پیش از دوران گذار و چه در دوران گذار فعالیت کند . سوسیال دموکراتها باید از قیام 57 که در آن نیروی چپ هیچ آمادگی برای گرفتن قدرت را نداشت ، درس بگیرند.
سوسیال دمکرات ها لازم است از طریق سازمان دادن و متتشکل کردن نیرو های روشنفکرداخل و خارج و نیز برنامه مشخص برای تشکل توده ها و همچنین تدوین برنامه آینده دولت سوسیال دمکرات آمادگی برای بدست گرفتن قدرت را در خود تقویت کنند.
برنامه سوسیالدموکراتها باید شامل راه حل برای مشکل بیکاری, وضع نابسامان شرکتهای بزرگ و کوچک خصوصی, اوضاع بهداشت و درمان همگانی, محیط زیست, آموزش و پرورش, مرزها, راهاندازی ارگان قضایی مستقل, وضعیت راهها, ترافیک, وضعیت پناهندگان افغان, ارگانهای دست نشانده رژیم از جمله سپاه پاسداران و نیز سیاست خارجی باشد. این برنامه طبیعتاً مستلزم اینست که با رای اکثریت اعضای سازمان یا حزب سوسیال‌دموکرات به تصویب برسد.
مهم آن است که ما سوسیال دموکراتها گرفتن قدرت پس از دوران گذار را چه مستقل از دیگر نیروها در صورت کسب رای اکثریت مردم, و چه در یک دولت ائتلافی, در دستور کار قرار دهیم.
سوسیالدموکراتها باید متشکل شوند و در رهبری جنبش مردم ایران مسئولیت بپذیرند.
